การพัฒนาและประสิทธิภาพของสบู่แฮนด์เมด

ในสมัยราชวงศ์ซ่ง มีผงซักฟอกสังเคราะห์ชนิดหนึ่งเกิดขึ้น มันทำโดยการบดและบดฝักสบู่เบอร์รี่ธรรมชาติ (เรียกอีกอย่างว่า Soapberry มีดแขวน หรือฝัก Soapberry หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า Soapberry)ใส่เครื่องเทศและส่วนผสมอื่นๆ แล้วปั้นเป็นก้อนขนาดสีส้มสำหรับทำความสะอาดผิวหน้าและอาบน้ำโดยเฉพาะ หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า “ก้อนสบู่” "เรื่องเก่าหวู่หลิน" ของราชวงศ์ซ่งเล่มที่ 6 "นายหน้าซื้อขายหลักทรัพย์รายย่อย" บันทึกว่ามีพ่อค้าที่เชี่ยวชาญด้าน "ละครน้ำเน่า" ใน Lin'an ซึ่งเป็นเมืองหลวงของราชวงศ์ซ่งตอนใต้อยู่แล้ว หลี่ ซือเจิ้น นักวิชาการสมัยราชวงศ์หมิงได้บันทึกวิธีการทำ "ลูกสบู่" ไว้ใน "บทสรุปของ Materia Medica"

4,000 ปีก่อน ชาวกรีกโบราณใช้สัตว์บูชาสวรรค์ เนื่องจากมีการใช้ไม้ในการเผาสัตว์ ขี้เถ้าไม้ผสมกับไขมันสัตว์จึงเกิดเป็นสบู่คล้ายสารสีเหลือง มีบันทึกการใช้น้ำมันและเถ้าพืชที่มีโพแทสเซียมคาร์บอเนตมาทำสบู่โพแทสเซียมและซักผ้าขนสัตว์ด้วยสบู่นี้ตั้งแต่ 2,500 ปีก่อนคริสตกาล ตั้งแต่ศตวรรษที่ 19 เนื่องจากการพัฒนาวิธีการผลิตอัลคาไล Loubulan การผลิตสบู่จึงเข้าสู่ขั้นตอนอุตสาหกรรมและถึงจุดสูงสุดในช่วงกลาง-ศตวรรษที่ 20. ในช่วงปลายทศวรรษ 1990 ส่วนแบ่งการตลาดของสบู่ในประเทศค่อยๆ เพิ่มขึ้น และสบู่เหลวหรือที่เรียกว่าเจลอาบน้ำก็เกิดขึ้น

หน้าที่ของสบู่ทำมือคือทำความสะอาดและล้างผิว เมื่อใช้กับผิวหนัง จะขจัดสิ่งสกปรก สารคัดหลั่งจากผิวหนัง สิ่งขับถ่าย สารเคมี แบคทีเรีย และอื่นๆ ออกไปอย่างเป็นธรรมชาติ ในการเน้นที่เอฟเฟกต์ความงามในปัจจุบัน การขจัดเครื่องสำอาง ผลิตภัณฑ์ดูแลผิว หรือยาออกจากผิวก็เป็นหนึ่งในการใช้งานหลักเช่นกัน